Joselito - Jose Jimenez Fernandez

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ 1969

Από όλα τα παιδιά θαύματα που εμφανίστηκαν στον κινηματογράφο κανένα δεν έχει γοητεύσει, συγκινήσει και συναρπάσει τόσο, όσο ο ΧΟΣΕΛΙΤΟ.
Σήμερα μια θέση στη σειρά των ειδώλων του ανήκει και στο ίδιο κοινό που άλλοτε τον υποστήριζε στα πρώτα του βήματα στον καλλιτεχνικό χώρο και που του μένει αφοσιωμένο, παρ`όλες τις αντίθετες προβλέψεις.
Αλλά ποιά μπορεί να είναι η εξήγηση στην ασυνήθιστη δημοτικότητα που γνωρίζει σε όλο τον κόσμο αυτός ο νεαρός και συμπαθής καλλιτέχνης;

Ο Χοσελίτο γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1947 (ακριβής ημερομηνία) στο Μπέας ντε Σεγκούρα, ένα μικρό χωριό της επαρχίας Χαέν της Ανδαλουσίας σε ένα φτωχικό σπίτι. Είναι ο Βενιαμίν μιάς πολυάριθμης οικογένειας ενός ταπεινού εργάτη. Όλο το χωριό λατρεύει ήδη αυτό το παιδί το τόσο χαριτωμένο και ο καθένας το θαυμάζει όταν τραγουδάει διάφορες Ισπανικές μελωδίες που αποτελούν το πρώτο του ρεπερτόριο.

Ο Χοσελίτο είναι 6 χρόνων όταν η οικογένειά του αποφασίζει να εγκατασταθεί στο Ουτιέλ, όπου ο πατέρας του πηγαίνει για δουλειά σαν υδραυλικός. Ζεί τώρα σ` αυτό το χωριό κοντά στη Βαλένθια, ανάμεσα στις μελάνες του σχολείου και στο κυνήγι των πουλιών, σ` αυτήν την ηλικία όπου οι φυσικές του ικανότητες για το τραγούδι αρχίζουν να ξεχωρίζουν.

Ο Χοσελίτο μετέχει σε ένα τοπικό φεστιβάλ. Εκεί η κομψή σιλουέτα του, η γοητευτική του έκφραση, το γεμάτο από ευαισθησία πρόσωπό του και κυρίως η ωραία του φωνή, είναι αξιοπαρατήρητα.

Ένας κινηματογραφικός ιμπρεσάριος του Ουτιέλ, ο M. Eloy Ballesteros, που παρευρίσκεται στο φεστιβάλ, ενθουσιασμένος από αυτόν τον μικρό τραγουδιστή και αντιλαμβανόμενος όλους τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς που κρύβονται μέσα του, αποφασίζει να βοηθήσει. Κάνει μία συμφωνία με τους γονείς και τον παίρνει στο σπίτι του, όπου οι καλύτεροι καθηγητές του δίνουν την το κατάλληλη εκπαίδευση. Μερικούς μήνες αργότερα τα καλλιτεχνικά ερείσματα αυτού του παιδιού θαύματος αρχίζουν να φαίνονται ολοκάθαρα και μετέχει σε πολυάριθμα φεστιβάλ της περιοχής.

Όλη η Ισπανία τον θεωρεί πλέον σαν ένα φαινόμενο. Όχι μόνον μαθαίνει όλα τα τραγούδια με μια απίστευτη ευκολία, από την παθητική μελωδία μέχρι το φλαμένκο το τραχύ και δυσνόητο, αλλά τα στολίζει και τα ομορφαίνει με τον προσωπικό ρυθμό του. Σπουδάζει ταυτόχρονα καθώς δεν έχει καθόλου μουσική μόρφωση. Μετέχει σε μια σπουδαία επίδειξη στις αρένες της Βαλένθια όπου αποκομίζει μία θριαμβευτική επιτυχία, πρώτη από μια σειρά επιτυχιών που θα ακολουθήσουν…

Ο Χοσελίτο τραγουδά στις κυριότερες πόλεις της Ισπανίας. Η φήμη αυτού του εύθυμου παιδιού, του ζωηρού και έξυπνου, του πάντα έτοιμου να χαμογελάσει, εξαπλώνεται με μία τεράστια ταχύτητα. Ένας Ισπανός σεναριογράφος, ο Antonio Guzman Merino, που είχε την ευκαιρία να ακούσει τον Χοσελίτο από τις πολλές εκπομπές του ραδιοφώνου, γράφει ένα σενάριο στα μέτρα του.

Η κινηματογραφική φίρμα Argos S. L. κάνει έτσι την εμφάνισή της στην οθόνη με την πρώτη ταινία του Χοσελίτο που είναι ασπρόμαυρη και με τίτλο “El pequeno ruisenor” (Το μικρό αηδόνι), όπου σπάζει στην Ισπανία όλα τα ρεκόρ εισιτηρίων. Ο Χοσελίτο αποκαλύπτει ένα αξιοσημείωτο ταλέντο ηθοποιού. Απλός στην έκφραση, εκφράζει με το πρόσωπό του με ένταση τα πιο δραματικά αισθήματα. Είτε ως κωμικός, είτε ως δραματικός γνωρίζει να κάνει να γελούν όπως και να κλαίνε, δεν ερμηνεύει έναν ρόλο, τον ζει.

Η επιτυχία αυτής της πρώτης ταινίας είναι τέτοια, ώστε ο παραγωγός ταινιών Cesareo Gonzales, μεγάλος του σινεμά στις Ισπανόφωνες χώρες, δεσμεύει τον Χοσελίτο με ένα μυθικό αποκλειστικό συμβόλαιο και τον κάνει τη μεγαλύτερη βεντέτα του Iσπανικού κινηματογράφου. Ερμηνεύει τότε την δεύτερη ταινία του με τίτλο “Saeta del ruisenor” (Η προσευχή του αηδονιού) - όχι του ορφανού που του δώσανε στην Ελλάδα. Τεράστια η επιτυχία αυτής της πρώτης έγχρωμης ταινίας. Η μεγάλη εταιρεία δίσκων RCA προτείνει στον Χοσελίτο να εγγράψει τα τραγούδια του σε δίσκους. Σύντομα γίνεται ένας από τους βασικούς καλλιτέχνες αυτής της εταιρίας.

Ο Χοσελίτο προοδεύει στην καλλιτεχνική του καριέρα με γιγάντια βήματα. Πηγαίνει σε πολλές χώρες για να παρουσιάσει τις ταινίες του. Στη Λισαβόνα αποκομίζει μία επιτυχία άνευ προηγουμένου. Τον Απρίλιο του 1958 επιχειρεί μία σπουδαία περιοδεία στην Αμερικανική ήπειρο όπου εμφανίζεται στα πιο σπουδαία προγράμματα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Η παρουσία του στο Μπουένος ’ιρες και στο Μοντεβιδέο μεταβάλλεται σε αποθέωση. Η δίσκοι του πωλούνται κατά εκατοντάδες χιλιάδες και το κοινό τον επευφημεί στην έξοδο των θεάτρων τα οποία είναι εκ των προτέρων ασφυκτικά γεμάτα.

Όμως δεν είναι μόνο η θέρμη του κοινού υπέρ του Χοσελίτο. Η ποιότητα της ερμηνείας και οι αποχρώσεις του παιξίματός του, του αξίζουν πολυάριθμα διεθνή βραβεία. Του απονέμεται το αργυρό “San Todaro”, πρώτο βραβείο ερμηνείας στο 10ο φεστιβάλ της Βενετίας, επίσης το χρυσό μετάλλιο του βραβείου “Femina” κατά την διεθνή έκθεση των Βρυξελλών.

Ο Χοσελίτο γυρίζει ακόμα την ταινία “El ruisenor de las cumbres” (Το αηδόνι των κορυφών) προτού πραγματοποιήσει την ξακουστή επιτυχία του “Escucha mi cancion” (Ακούστε το τραγούδι μου), περιττό να λεχθεί, αυτή είναι η ταινία που του προσέφερε την αγάπη όλου του κόσμου.

Στην ταινία αυτή παίζει και η μικρή Ελληνίdα από τη Βραζιλία, η Βάσω Βενιέρη, που έχει το καλλιτεχνικό όνομα "PilarinSanclemente".

Η φήμη του έχει πλέον εδραιωθεί. Τον ζητούν σε όλες της χώρες, μα δεν έχει αρκετό χρόνο για να πάει. Έτσι το 1959, αφού έχει κάνει μια θριαμβευτική περιοδεία στην Αμερικανική Ήπειρο, από την Κούβα στο Μεξικό, από το Σαλβαντόρ στην Γουατεμάλα, από το Πουέρτο Ρίκο στη Βενεζουέλα, από την Κολομβία στην Χιλή, στο Περού, στην Αργεντινή και στη Βραζιλία, δρομολόγιο εξαιρετικό, κατά την διάρκεια του οποίου αποκομίζει επιτυχίες που τον κατατάσσουν στην πρώτη σειρά των παγκόσμιων διασημοτήτων. Γυρίζει στη συνέχεια στο Μεξικό την ταινία “Aventuras de Joselito en America”, ή “Aventuras de Joselito y Pulgarcito” (Οι περιπέτειες του Χοσελίτο στην Αμερική, ή Οι περιπέτειες του Χοσελίτο και του Πουλγκαρσίτο). Κατά την επιστροφή του από το Μεξικό, γυρίζει στην Ανδαλουσία μία νέα ταινία εποχής- περιπέτειας με τίτλο “El pequeno coronel” (Ο μικρός στρατηγός). Αλλά όλη η Αμερική, οι Η.Π.Α. και οι λατινικές χώρες, δεν παύουν να καλούν τον Χοσελίτο. Και εκείνος παρουσιάζει τις ταινίες του, δίνει ρεσιτάλ στα θέατρα, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση. Στην Νέα Υόρκη, σε μία από τις πιο διάσημες εκπομπές της Αμερικανικής TV, την “Ed Sullivan Show”, ερμηνεύει ενώπιον 55 εκατομμυρίων θεατών μία ολόκληρη σειρά τραγουδιών, ανάμεσα στα οποία τα “Ave Maria” του Gounod που τα διαδέχθηκε θύελλα ακατάπαυστων χειροκροτημάτων. Ανάμεσα στα δύο ταξίδια στην Αμερική, γυρίζει στη Βαρκελώνη μία άλλη από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, “Los dos golfillos” (Τα δυό χαμίνια), κατόπιν δε, επιστρέφει στο Μεξικό και μετέχει σε μία νέα μεγάλη ταινία περιπετειών που έχει τον τίτλο “El caballo blanco” (Το άσπρο άλογο).

Αλλά ο καιρός περνά... Αυτή η φωνή που είναι ο κύριος συντελεστής αυτής της επιτυχίας δεν θα αλλοιωθεί;

Επιστρέφοντας στην Ισπανία, προς το τέλος του 1961, γυρίζει ακόμη την ταινία “Bello recuerdo” (Ωραία ανάμνηση), ένατη και τελευταία ταινία του Χοσελίτο ως παιδιού. Ο Χοσελίτο επιστρέφει από μία μεγάλη περιοδεία στην Αμερική, όπου έχει δώσει εκθαμβωτικά ρεσιτάλ στην τηλεόραση, στα θέατρα, στους κινηματογράφους. Είμαστε στον Μάρτιο του 1962 και αυτός προετοιμάζεται, πάντα κάτω από τις οδηγίες του πιστού του σκηνοθέτη Antonio del Amo, να γυρίσει την 10η ταινία του, επάνω σε ένα σενάριο που μένει πάντα επάνω στην νότα του παιδιού.

Να όμως που η φύση εκτελεί τη μυστηριώδη της μεταβολή, η εφηβεία αλλάζει τα χαρακτηριστικά της φωνής.

Ο Χοσελίτο αποσύρεται στο Ουτιέλ και οι συνεργάτες του, ο μεγάλος Cesareo Gonzales και η όχι λιγότερο μεγάλη RCA, προσδοκούν. Μήπως ο Χοσελίτο πρόκειται να εξαφανισθεί όπως τόσα διάσημα παιδιά θαύματα;...

Ένας χρόνος περνά και εμφανίζεται στο Παρίσι ακριβώς για τρείς ημέρες για να εγγράψει τα τραγούδια της 10ης ταινίας του, μιας συμπαραγωγής ΓάλλοΙσπανικής, πρώτης του Χοσελίτο ως εφήβου. Με την ευκαιρία, δέχεται με χαρά να κάνει τη γνωριμία με την “Λέσχη των φίλων του Χοσελίτο”. Η συνάντηση γίνεται μέσα σε κάποιο σινεμά-μιούζικ χωλ της Μονμάρτης όπου αυτός υποτάσσεται στην αναπόφευκτη απονομή αφιερώσεων.

Ο Χοσελίτο αποτελειώνει την ταινία “El secreto de Tomy” (Το μυστικό του Τόμυ). Η φωνή του είναι τώρα εφηβική, πιο βαρειά, τα κωμικά του δε προτερήματα από ταινία σε ταινία αναπτύσσονται.

Λίγο καιρό αργότερα, αρχίζει το γύρισμα της ταινίας “Loca juventud” (Τρελλή νεολαία), όπου η Ρώμη, το Παρίσι, η Μαδρίτη και η Βενετία είναι το θέατρο νέων περιπετειών του Χοσελίτο, σκηνοθετημένες από τον Manuel Mur Oti.

Ιούλιος 1964. Ο Χοσελίτο επιστρέφει στο Παρίσι, όπου εγγράφει τα τραγούδια μιας νέας μεγάλης παραγωγής, “La vida nueva de Pedrito de Andia” (Η νέα ζωή του Πεντρίτο) που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Rafael Sanchez Mazas, σε σκηνοθεσία του Rafael Gil.

Και η εφετινή χρονιά βρίσκει των Χοσελίτο να έχει γυρίσει μία ακόμη ταινία στο Μεξικό με τίτλο “El falso heredero” (Ο ψεύτικος κληρονόμος) και με μία θριαμβευτική περιοδεία στην Αμερική και στις κυριότερες πόλεις της Γαλλίας όπου εγνώρισε θερμή υποδοχή από τους φανατικούς θαυμαστές του.

Προ ολίγου δε, εμφανίστηκε και ο πρώτος του δίσκος στα Γαλλικά. Και τώρα μαθαίνουμε ότι ετοιμάζει μια νέα ταινία με τίτλο “Prisionero en la ciudad” (Αιχμάλωτος στην πόλη).

Χθες στο Παρίσι, σήμερα στη Λισαβόνα, αύριο στην Νέα Υόρκη ή αλλού, αυτό είναι το πρόγραμμα που ακούραστα ακολουθεί. Προσθέτουμε σε αυτές τις βιογραφικές σημειώσεις ότι αυτή η δημοτικότητα δεν έχει αλλάξει το μυαλό του Χοσελίτο. Μένει πάντα το αυθόρμητο νεαρό παιδί, το δραστήριο, το θαρραλέο. Απλός στη σκηνή, στην οθόνη, απλός στην ζωή, και όμως, δεν θα είχε τόσους λόγους να είναι αλλαζών;